مدیریت علف های هرز آفتابگردان با استفاده از گیاهان پوششی

این مطالعه با هدف ارزیابی امکان استفاده از گیاهان پوششی به عنوان یک روش جایگزین کنترل شیمیایی در مدیریت­های علف­های ­هرز آفتابگردان به اجرا درآمد. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول، سه نوع گیاه پوششی شامل ماشک گل­خوشه­ای، گندم­سیاه و ارزن­ مرواریدی و فاکتور دوم تراکم گیاه پوششی شامل صفر، 33 درصد، 66 درصد و 100 درصد تراکم توصیه شده در تک­کشتی بود.متوسط تعداد بوته مستقر شده در تراکم­های 33، 66 و 100 درصد در گندم سیاه به‎ترتیب 36، 78  و 100 بوته در متر مربع، در ماشک گل خوشه­ای به‏ترتیب 50، 98 و 134 و در ارزن مرواریدی به ترتیب 19، 46 و 64 بوته در مترمربع بود. نتایج نشان داد که استفاده از گیاهان پوششی اثر معنی‎داری در کنترل علف­های­هرز داشت. هم‎چنین یک رابطه عکس بین تراکم گیاه پوششی و زیست توده علف­های­هرز نیز مشاهده شد. زیست توده علف­های­هرز در تراکم حداکثر گندم­سیاه، ماشک گل خوشه ای و ارزن مرواریدی به‎ترتیب 91، 80  و 86 درصد نسبت به تیمار تداخل تمام فصل کاهش یافت. با این حال عملکرد آفتابگردان نیز با افزایش تراکم گیاهان پوششی از 33 به 100 درصد، کاهش یافت. در میان گیاهان مورد بررسی، گندم­سیاه در تراکم 36 بوته در مترمربع بدون اثر منفی بر عملکرد دانه، کاهش معنی‎داری در زیست توده علف‎های ­هرز ایجاد نمود. بنابراین استفاده از این گیاه به عنوان گیاه پوششی در تراکم 36 بوته از لحاظ صرفه اقتصادی و کاهش آسیب­های زیست محیطی نسبت به کنترل شیمیایی علف­های­هرز در آفتابگردان قابل توصیه می­باشد.